Στην Ελληνο-αραβική ιατρική του 1ου μΧ. αιώνα, βασισμένη στις διδασκαλίες του Ιπποκράτη, Γαληνού και Αβιτσιανού και στα τέσσερα ταμπεραμέντα της Αγιουβέρδα, o κουρκουμάς χρησιμοποιούνταν ως χολαγωγό στον ίκτερο, καθώς και εξωτερικά σε έλκη και φλεγμονές.
Σήμερα, ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική και αποτελεί βασικό συστατικό του μείγματος κάρυ (σε ποσοστό 20-30%), από όπου προέρχεται η γεύση και κίτρινο χρώμα του μείγματος. Χρησιμοποιείται επιπλέον στη μουστάρδα και στο χρωματισμό κάποιων βουτύρων και τυριών. Ως πρόσθετο τροφίμων έχει τον κωδικό Ε100.
Ο κουρκουμάς προέρχεται από το ρίζωμα το φυτού Curcuma longa, που ανήκει στην οικογένεια των Zingiberaceae και είναι αυτοφυές σε τροπικές περιοχές της Νότιας Ασίας. H ρίζα του έχει έντονη πικρή γεύση και πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Τον κουρκουμά τον συναντάμε επίσης και με άλλες ονομασίες όπως κουρκούμη, κιτρινόριζα, χρυσόρριζα. Ο κουρκουμάς έχει σημαντική διατροφική αξία γιατί είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες και θρεπτικά συστατικά όπως μαγγάνιο, σίδηρο, χαλκό και κάλιο.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες η πρόσληψη κουρκουμά ή κουρκουμίνης, μια φυσική χρωστική ουσία που εμπεριέχεται στον κουρκουμά, ωφελεί σε:
Στομαχικές ενοχλήσεις (δυσπεψία)
Οστεοαρθρίτιδα
Πρόσθια ραγοειδίτιδα
Καρκίνο του παχέος εντέρου
Κίνδυνο καρδιακής προσβολής μετά από χειρουργική επέμβαση παράκαμψης
Νόσος του Crohn
Ουλίτιδα
Προδιάθεση διαβήτη (άτομα με προδιαβήτη, να μην αναπτύξουν διαβήτη)
Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
Ομαλό λειχήνας
Νεφρίτιδα του Λύκου
Ρευματοειδή αρθρίτιδα
Δερματικά τραύματα που οφείλονται σε καρκίνο
Φυματίωση
Ελκώδη κολίτιδα
Χοληστερόλη
