Στην εκδήλωση που οργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος
Κονταριώτισσας "ΠΙΕΡΕΣ' τίμησαν με την παρουσία τους η αντιπεριφεριάρχης
Πιερίας κυρία Μαυρίδου, ο περιφεριακός σύμβουλος κ. Μπιτόπουλος, οι αντιδήμαρχοι
του δήμου Διου Ολύμπου κκ. Φόλιος και Καλαιτζής, η πρόεδρος της τοπικής
κοινότητας Κονταριώτισσας κα Νάτσιου, οι τοπικοί σύμβουλοι κκ Μπογιατζής και
Τρικαλόπουλος και οι δημοτικοί σύμβουλοι κ. Λαπάτσης και Δημητριάδης καθώς και
πλήθος κόσμου.
Την εκδήλωση χαιρέτησε η αντιπεριφεριάρχης Πιερίας κυρία
Μαυρίδου και στην συνέχεια ακολούθησε μια αναφορά στα γεγονότα από την Φανή
Ζιωγάνα καθώς και η απαγγελία ποιήματος από την Ιλιάνα Μαργαριτίδου και
κατάθεση στεφανιών στο μνημείο Μικρασιατών για τον πολιτιστικό σύλλογο από τον κ. Βασίλειο Κυριτσόπουλο, για
την αντιπεριφέρεια από τον περιφερειακό σύμβουλο κ. Μπιτόπουλο Στέφανο και για
τον δήμο Δίου-Ολύμπου από τον αντιδήμαρχο κ. Φόλιο Διονύσιο
Αξιότιμοι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης , κυριες και
κυριοι.
Στο σημερινό μας κάλεσμα και ύστερα από τη μνημόνευση των
αξιοθαύμαστων προγόνων μας από την πατρίδα, θα προσπαθήσουμε να ανακαλέσουμε
στη μνήμη μας το γεγονός που σημάδεψε τον ελληνισμό, το έτος 1922. Μέσα από μια σύντομη ιστορική ανάδρομη
και επικαλούμενη αυθεντικές μαρτυρίες ανθρώπων από το Κέντρο Μικρασιατικών
Σπουδών , θα οδηγηθούμε στο σήμερα.
Όλα ξεκίνησαν το 1920, όπου στη διάσκεψη του Λονδίνου
αποφασίστηκε η οριστική παραχώρηση της Θράκης και της Σμύρνης στην Ελλάδα.
Παράλληλα , όμως, οι δεσμεύσεις του Γούναρη , νικητή των εθνικών εκλογών , για
άμεση διακοπή των εχθροπραξιών με τους τούρκους , είχε ως αποτέλεσμα να
απομείνει η Ελλάδα με μόνο σύμμαχο τους Άγγλους και ο Κεμάλ να συνθηκολογεί με
Γαλλία , Ρωσία και Ιταλία. Έτσι , το καλοκαίρι του 1922, με τις αποτυχημένες
για τον ελληνικό στρατό μάχες στην πορεία προς την Άγκυρα, ξεκινά η
μικρασιατική καταστροφή. Το ηθικό του στρατού είχε καταρρακωθεί ,οι στρατιώτες
έχουν κουραστεί, οι σύμμαχοι ενισχύουν με πολεμοφόδια και οπλισμό τους τούρκους και η ελληνική κυβέρνηση αντικαθιστά τους
εμπειροπόλεμους ηγέτες του στρατεύματος
με απείρους. Στα τέλη του Αυγούστου και μετά τη σφαγή του μητροπολίτη
Χρυσοστόμου και εκατοντάδων άλλων ιερέων , οι σφαγές Ελλήνων και Αρμένιων
πλήθαιναν. Από τους 18.000 αρμενίους της Σμύρνης μοναχά οι 2.000 σώθηκαν ως
πρόσφυγες. Τελικά στις 13 Σεπτέμβρη η Σμύρνη καίγονταν.
Συνολικά 1.500.000 πρόσφυγες από τη Μ.Ασια
και την Ανατολική Θράκη κατέφυγαν στην Ελλάδα. Ίδρυσαν πόλεις , έφεραν έθιμα,
επιστήμες , τέχνη όμως όλοι παρέμεναν με το ίδιο όνειρο, όπως αναφέρει ο
Μανώλης Αξιωτης : «τόσα φαρμάκια , τόση συμφορά και μένα ο νους να γυρίσει πίσω
θέλει στα παλιά. Να ταν λέει ψέμα όσα περάσαμε ,να γυρίζαμε τώρα δα στη γη μας,
στους μπαξέδες μας στα δάση μας… αντάρτη κιορ μεμετ χαιρέτα μου τη γη όπου μας
γέννησε…. Ας μη μας κρατά κακία που την ποτίσαμε με αίμα …ανάθεμα στους
αιτίους»
Σήμερα 92 χρόνια μετά ,βρισκόμαστε όλοι εδώ
μαζί για να τιμήσουμε τα ματωμένα εκείνα χώματα. Τα μάτια όμως αντικρίζουν
παρομοια δυστυχώς καταστροφή …όχι στα παράλια αλλά στην Ασία και πάλι, με
σφαγές ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον ιερό πόλεμο. Ακόμη υπάρχει το μίσος, τα
εθνικιστικά πάθη, οι διωγμοί, οι πρόσφυγες. Λέμε όχι στη λήθη και στα μίση των
λαών . Θυμόμαστε και ελπίζουμε πως, ίσως πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά
μας θα ναι και αν όχι δεν πειράζει ,διότι πίσω τους άφησαν πολλά.. και
αείμνηστα πάντα θα ναι!
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας!
