*Του Ανέστη Ιωάννη Κοκκινίδη, Δασκάλου- ερευνητή (Master of Arts in
Geography Education, University College London)
Παρουσιάζονται οι διατελέσαντες
πρόεδροι της Κοινότητας Κονταριωτίσσης (διορισμένοι και αιρετοί) από το 1967 μέχρι
και το 1982, οπότε τερματίζεται η θητεία του εκλεγμένου προέδρου Αθανασίου
Πισαλίδη.
 |
| Φωτό: Αρχείο Διονύση Πισαλίδη. |
Ο Αθανάσιος Πισαλίδης ήταν πρόεδρος της Κοινότητας
Κονταριωτίσσης για αρκετά χρόνια.
Γεννήθηκε στις 13-2-1920 και καταγόταν από την Ανατολική
Θράκη. Εγκαταστάθηκε στην Κονταριώτισσα το 1924, μαζί με τους υπόλοιπους
πρόσφυγες. Γονείς του ήταν ο Παναγιώτης Πισαλίδης και η Στυλιανή.
Απόφοιτος Δημοτικού, εργάστηκε ως ράπτης και έραβε τους
επωνύμους της εποχής. Το ραφείο του βρισκόταν στο κέντρο της Κατερίνης, στη
Στοά Τσαχαλίνα. Στα 1957 έφυγε από την Κατερίνη.
Ασχολήθηκε πολύ νωρίς με τα κοινά και ήταν πρόεδρος του
συνεταιρισμού ακτημόνων μετά το 1959. Πριν φύγει από την Κατερίνη,
διορίστηκε με δημοπρασία φοροεισπράκτορας.
Διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος (εξελέγη για πρώτη φορά
σύμβουλος το 1959) και τον Σεπτέμβριο του 1967 διορίστηκε πρόεδρος της
Κοινότητας.[1]
Υπηρέτησε ξανά ως αιρετός πρόεδρος από το 1979 ως το 1982
. Οι κοινοτικές εκλογές ήταν οι δεύτερες μετά την πτώση της χούντας και
διεξήχθησαν στις 15-10-1978. Ο Αθανάσιος Πισαλίδης εξελέγη πρόεδρος με 320
ψήφους (ποσοστό 32,42%).[2]
Την περίοδο εκείνης της θητείας του έγιναν αρκετά έργα.
Ειδικότερα, τσιμεντοστρώθηκε ένα μεγάλο μέρος του χωριού (το 85% των δρόμων
του), που μέχρι τότε ήταν χωματόδρομοι. Έγιναν επίσης αρδευτικά έργα
(τσιμενταύλακες) για τη μεταφορά νερού και έργα αντιπλημμυρικά. Επίσης, διαμορφώθηκε ο περίβολος της
εκκλησίας και διασφαλίστηκε η λειτουργία του Λυκείου του χωριού , επί
υπουργού Παιδείας Ταλιαδούρου. [3]Το
1982 εξελέγη κοινοτικός σύμβουλος για τελευταία φορά. Είχε έρθει
δεύτερος με ποσοστό 31,22% (συγκεντρώνοντας 369 ψήφους). Πρόεδρος εξελέγη με
560 ψήφους ο Κωνσταντίνος Γερονάτσιος.
Παντρεύτηκε τη Μαρία Γκιμπή και απέκτησαν 4 παιδιά (τρεις
γιους και μία κόρη).
Απεβίωσε στην Κονταριώτισσα στις 12-8-2002.
*Για τη
βιογραφία του Αθανασίου Πισαλίδη συνεργάστηκαν οι κύριοι: Ανθούσα Γουΐδου,
Διονύσης Πισαλίδης και Νίκος Φάτσιος.
[1] Οι νέοι Κοινοτάρχαι Πιερίας, Μακεδονικός
Αγών, 27-9-1967, σελ. 4.
[2] Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και
Αυτοδιοίκησης, Αποτελέσματα Δημοτικών-Κοινοτικών Εκλογών στον Νομό Πιερίας.
[3] Κονταριώτισσα: Θαύματα έκανε η
κοινοτική ανάπτυξη , Ολύμπιο Βήμα, 20-5-1981, σελ. 1.
β. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (1900 – 1971)
Πρώτος από αριστερά: Ο δάσκαλος Κωνσταντίνος Πλιούμπης,
πρόεδρος της Κοινότητας το 1974-75. Δεξιά από τον αστυνομικό: ο Ευάγγελος Αναγνωστόπουλος.
Δεξιά του, ο Γραμματέας της Κοινότητας, Γιάννης Παπάζογλου. (Φωτό: Οικογενειακό
αρχείο)
Ο Ευάγγελος Αναγνωστόπουλος υπηρέτησε ως πρόεδρος της
Κοινότητας Κονταριώτισσας.
Γεννήθηκε το 1900.
Τέλειωσε το Δημοτικό στην Κονταριώτισσα και εργάστηκε ως
αγρότης. Ασχολήθηκε με τα κοινά από τη δεκαετία του ‘50 και μετά. Το 1954
εξελέγη κοινοτικός σύμβουλος και επανεξελέγη το 1959 και το 1964. Ανέπτυξε
έντονη συνεταιριστική δράση και επί θητείας του έγιναν προσπάθειες για τη
διανομή οικοπέδων και κατασκευάστηκαν δρόμοι. Το 1966-67 έγινε ο ηλεκτροφωτισμός
του χωριού.
Πηγή: Νέα Εποχή / μέσω ΓΑΚ- Αρχεία Νομού Πιερίας.
Πέθανε στις 16-5-1971 και εκδόθηκε ψήφισμα από την ΕΓΣ
Πιερίας.
*Για τη βιογραφία του Ευάγγελου Αναγνωστόπουλου
συνεργάστηκε με την ευγενική παραχώρηση στοιχείων ο κος Ηρακλής
Αναγνωστόπουλος.
γ. ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΟΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ (1927 – 2004)
Ο Ιωάννης Κουλιανόπουλος, στη διάρκεια κατάθεσης
στεφάνου στο ηρώο της Κονταριώτισσας , επί προεδρίας του ίδιου. Διακρίνονται
επίσης από αριστερά: ο ιερέας Βασίλειος Σταλίκας και ο γραμματέας της
Κοινότητας, Ιωάννης Παπάζογλου. Φωτό: Οικογενειακό αρχείο.
Στη συνέχεια πρόεδρος της Κοινότητας Κουντουριωτίσσης ήταν ο
Ιωάννης Κουλιανόπουλος του Νικολάου και της Αικατερίνης. Ο παππούς του,
Νικολάκης, ήρθε από την ορεινή Κορινθία και ο Αγάς τον έφερε στο χωριό
(στην Κουντουριώτισσα) από τον Κορινό, για να εργαστεί ως δραγάτης (κάτι σαν
τον σημερινό αγροφύλακα). Χρησιμοποιήθηκε επίσης από τον Αγά σαν πρακτικός
γιατρός στην Κονταριώτισσα.
Ο Ιωάννης γεννήθηκε στην Κονταριώτισσα στις 17-11-1927 και
ήταν απόφοιτος Δημοτικού. Ασχολήθηκε με την καπνοκαλλιέργεια και τα αγροτικά
(ζαχαρότευτλα, τριφύλλι κ. ά.). Είχε άλλα τρία αδέρφια, τον Κωνσταντίνο, τον
Αθανάσιο και τη Σοφία (η τελευταία ζούσε στις Σέρρες).
Ήταν ιδιοκτήτης ψητοπωλείου (σουβλάκια) [λειτουργούσε στα 1977 σύμφωνα με μαρτυρίες]
στην οδό Βασιλέως Παύλου, απέναντι από την παλιά ΔΕΗ, στην Κατερίνη
(σημερινή οδός Βάρναλη).
Στα 1941, όταν ήταν μικρός, συνελήφθη με σημειώματα με
αποτέλεσμα να οδηγηθεί για εκτέλεση από τους Ναζί. Κατάφερε να γλιτώσει την
τελευταία στιγμή και κατέφυγε στο Καταφί (στο παλιό το χωριό). Αντίθετα,
εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ο Λευτέρης Λαζαρίδης και άλλοι στον Άγιο
Αθανάσιο.
Μεταπολεμικά άρχισε να ασχολείται με τα κοινά και πριν το
1967 εξελέγη αντιπρόεδρος της Κοινότητας Κονταριώτισσας. Στη συνέχεια ήταν
πρόεδρος. Είχε υπηρετήσει ως πρόεδρος του Συνδέσμου Κοινοτήτων Ολύμπου, με
αρμοδιότητα στα νερά.
Επί προεδρίας του εκτελέστηκαν διάφορα έργα, όπως η
αγροτική οδός που κατεβαίνει προς την περιοχή Μπουρνάζι, η δεύτερη πομόνα, το
ηρώο του χωριού, η αναστήλωση του βυζαντινού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
και άρχισαν να λειτουργούν οι στάβλοι για χοιροστάσια. Αρκετά από τα έργα
αυτά έγιναν με υποχρεωτική εργασία, που ίσχυε ως το 1970 περίπου. Με δική του
πρωτοβουλία έγινε φυτεία πεύκων στον Άγιο Αθανάσιο και μεταφέρθηκαν σωλήνες
από το εργοστάσιο της Χαλκίδας για την άρδευση των αγρών από την πομόνα. Την
περίοδο του πρώτου μισού της δεκαετίας του ‘70 ήταν υπεύθυνος για τις ώρες της
άρδευσης.
Στις 27-6-1971 έγιναν τα εγκαίνια του εντευκτηρίου
Νεότητος στην Κονταριώτισσα, παρουσία του Νομάρχη Πιερίας και των αρχών.[1]
Την ίδια χρονιά η κοινότητα βραβεύεται (μαζί με τις
κοινότητες Μοσχοποτάμου και Κορινού) με χρηματικό βραβείο ύψους 1.800
δραχμών για την προμήθεια και εγκατάσταση μεγαφωνικών συσκευών.[2]
Τη δεκαετία του ‘ 70, έπειτα από ενέργειες του εφημέριου
του ναού της Αγίας Παρασκευής, αιδ. Βασιλείου Σταλίκα (1908 – 1988) και του
γιου του, Δρα Αναστασίου Σταλίκα (Καθηγητή και Κλινικού – Αθλητικού Ψυχολόγου
από την πόλη Βύρτσμπουργκ της Γερμανίας) συντελείται ένα σημαντικό έργο για το
χωριό. Ο Δρ Αναστάσιος Σταλίκας ανέπτυξε κοινωνική δράση και πέτυχε μέσω
προσωπικοτήτων της Ρωμαιοκαθολικής και της Ευαγγελικής Εκκλησίας να
αγιογραφηθεί δωρεάν ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στην Κονταριώτισσα. [3]Η
αγιογράφηση έγινε από τον Karl Fullbier, Γερμανό αγιογράφο με
πιστοποίηση για ορθόδοξους ναούς. Επί δύο χρόνια φιλοξενήθηκε ο αγιογράφος
ανιδιοτελώς στο σπίτι του παπα-Βασίλη.
Μεταπολιτευτικά συνέχισε να ασχολείται με τα κοινά ως το
τέλος της ζωής του. Στις εκλογές του 1978 ήταν υποψήφιος και συγκέντρωσε
ποσοστό 12,46% και 123 ψήφους (πρόεδρος εξελέγη ο Αθανάσιος Πισαλίδης).[4]
Ο Γιάννης Κουλιανόπουλος παντρεύτηκε
την Κρυσταλλένια Παπαδοπούλου (πέθανε το 1993) και απέκτησαν δύο γιους και δύο
κόρες.
Απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών στην Κονταριώτισσα στις 18-5-2004
και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό του Αγίου Θωμά. Ετάφη στο κοιμητήριο του Αγίου
Αθανασίου.
*Για τη βιογραφία του Ιωάννη Κουλιανόπουλου συνεργάστηκαν οι Νίκος και Αικατερίνη
Κουλιανοπούλου, Δρ Αναστάασιος Σταλίκας και Νίκος Φάτσιος.
[1] Νέα Εποχή, 26-6-1971, σελ. 1.
[2] Νέα Εποχή 10-7-1971, σελ. 4.
[3] Αναστάσιος Σταλίκας, ένας ψυχολόγος με
περιεχόμενο, Ολύμπιον Βήμα, φύλλο 36.
23-1-1974, σελ. 1.
[4] Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και
Αυτοδιοίκησης, Αποτελέσματα Δημοτικών-Κοινοτικών Εκλογών στον Νομό Πιερίας
δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΛΙΟΥΜΠΗΣ (1932 - 2010)
Την περίοδο 1974-1975, που
σηματοδοτεί την αρχή της Μεταπολίτευσης, συντελούνται ιστορικά γεγονότα στην
Ελλάδα, τα οποία δεν αφήνουν ανέγγιχτη την Κονταριώτισσα.
Τον Ιούλιο του 1974, όταν έγινε η
εισβολή του Αττίλα στην πολύπαθη Κύπρο, έγινε επιστράτευση και η 119
Μοίρα Π.Π. στρατοπέδευσε στην Κονταριώτισσα.
Η 119 Μοίρα Π.Π. με αρωγό τον
Παπα-Βασίλη και τους διοικητές της Μοίρας (Σπύρο Μπέλλια και Ευάγγελο
Παπαλόπουλο) έκτισαν –με όλους τους αξιωματικούς και στρατιώτες- και στη
συνέχεια εγκαινίασαν τον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας προστάτιδας του
Πυροβολικού, με όλες τις θρησκευτικές διαδικασίες. Η κυβέρνηση εθνικής
ενότητας διόρισε δικαστικούς ως υπηρεσιακούς δημάρχους και δασκάλους και
δασκάλες ως υπηρεσιακούς κοινοτάρχες. Έτσι, πρόεδρος της Κοινότητας
Κονταριωτίσσης διορίστηκε ο δάσκαλος από το Λέχοβο Κωνσταντίνος Πλιούμπης.
Τον Δεκέμβριο του 1974, οι
ψηφοφόροι της Κονταριώτισσας, που ψήφισαν ήδη στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές
από το 1964 (βουλευτικές εκλογές 1974), προσήλθαν ξανά στις κάλπες και τάχθηκαν
υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, στο δημοψήφισμα για το Πολιτειακό.
Ο Κωνσταντίνος Πλιούμπης ήταν δάσκαλος από το Λέχοβο της
Φλώρινας, όπου γεννήθηκε το 1932.
Διορίστηκε δημοδιδάσκαλος τον Φεβρουάριο του 1960 (ΦΕΚ 1960
Γ 78).
Τον Νοέμβριο του 1971 όταν υπηρετούσε στο Δημοτικό Σχολείο
της Κονταριωτίσσης διορίστηκε τμηματάρχης (ΦΕΚ Γ΄422 1971). Το 1971 δημοσίευσε
τη μελέτη του “Το Λέχοβο στις ελληνικές εγκυκλοπαίδειες”.
Το 1972 τιμήθηκε με βραβείο ευποιίας με αργυρό μετάλλιο
από τον Ροταριανό Όμιλο της Θεσσαλονίκης, διά φιλόπολιν και πολιτιστική
δραστηριότητα, επειδή συνέβαλε τα μέγιστα στην πολιτιστική ανάπτυξη της
περιοχής της Κονταριώτισσας, “ανακαλύψας τα ερείπια αρχαίας πόλεως εις
την περιοχήν ταύτην, την πόλιν της Πιερίδος περί της οποίας και συνέγραψε
πραγματείαν κατατοπισθείς σχετικώς διά των μελετών του.”[1]
Απεβίωσε στις 27-3-2010. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία
Πλιούμπη.
Το συγγραφικό του έργο καταδεικνύει την αγάπη του για την
Κονταριώτισσα στην οποία δίδαξε ως
δάσκαλος και ερεύνησε την ιστορία της (έργο του είναι το Η αρχαία πόλις Πιερίς. Θέσις, Ιστορία, Αρχαιολογικά
ευρήματα, Κατερίνη 1971).[2]
Από το έργο του Κ. Πλιούμπη Λαογραφικά Κονταριώτισσας,
θα αλιεύσουμε μία παροιμία που ταιριάζει στον τελευταίο μήνα του χρόνου:
Χιόνι του Δεκέμβρη,
χρυσάφι του καλοκαιριού.
*Για τη βιογραφία του Κωνσταντίνου Πλιούμπη
συνεργάστηκαν η κα Μαρία Πλιούμπη και ο Δρ Αναστάσιος Σταλίκας.
